Hans Lemmerman

Bevangen, dat is het woord, dat het beste weergeeft wat me overkwam. Op het balkon aan de Langegracht in Amersfoort had ik uitzicht op een stuk Kortegracht. Met de Langestraat in het midden. Achteraf gezien een kruispunt. Tussen de winkelende mensen zie ik twee vrouwen in klederdracht uit Spakenburg. Het zal een kwestie van één/anderhalve minuut geweest zijn, dat ik 'getroffen' werd. Een ‘historische sensatie'? Aangeraakt door de herinnering aan een aantal zomers dat ik Walcherse vrouwen in dracht zag lopen in Middelburg. En werd bewust van de schoonheid van de vrouwen met Spakenburgse kraplappen, in een wereld die steeds uniformer raakte. Deze vrouwen op leeftijd in klederdracht waren de laatste generatie die nog actief leefden in de dracht. In plaats van verkleed voor toeristische attracties. De klederdracht als levenskeuze. Niet veel later kwam daar nog een laag bij. Ik aan de Langegracht, de winkelende Spakenburgse vrouwen in de Langestraat en het Mondriaanhuis aan de Kortegracht. Ik ga iets doen met vrouwen in dracht en Mondriaan. Volkscultuur en Kunst samenbrengen. De tweede grote warmtebrenger in mijn leven is de kunstgeschiedenis van de 20 en 21ste eeuw. Met Joseph Beuys als epicentrum.

Hans Lemmerman studeerde Engels, Duits, Theaterwetenschap en Regie aan de Theaterschool Amsterdam. En rondde deze studies af. Hij is als praktisch dramaturg verbonden geweest aan een aantal Hogescholen voor de Kunsten.